Ποδηλασία δρόμου : Ο βασιλιάς της ποδηλασίας
O βασιλιάς της ποδηλασίας προσφέρει όλων των ειδών τα «δώρα» απλόχερα και χωρίς ενδοιασμούς σε όποιον πιστέψει σε αυτόν .Στην ποδηλασία δρόμου μπορεί να πάρει μέρος σε αγώνες τεσσάρων διαφορετικών τύπων σε σχέση με την απόσταση και τον τρόπο που αγωνίζονται οι αθλητές.
Εκτός από τον τύπο υπάρχουν διάφορες κατηγορίες αγώνων με βάση το επίπεδο των συμμετεχόντων. Η υψηλότερη κατηγορία αγώνων ονομάζεται Pro Tour (κατηγορία ομάδων και αγώνων), ένας θεσμός σχετικά πρόσφατος, αφού εφαρμόζεται από το 2005. Σε αυτήν υπάγονται οι 27 κορυφαίοι αγώνες στον κόσμο και παίρνουν μέρος υποχρεωτικά οι 20 ομάδες της κατηγορίας και όσες ακόμα καλέσει ο διοργανωτής). Από εκεί και έπειτα για τις κατηγορίες αγώνων θα δούμε τους συμβολισμούς: 1.1, 1.2, 1.3, 1.4, 1.5, και 2.1, 2.2, 2.3, 2.4, 2.5. Στην πρώτη σειρά υπάγονται μονοήμεροι αγώνες (1.1 έως 1.5) και στην δεύτερη σειρά γύροι (2.1 έως 2.5). Ο δεύτερος αριθμός δηλώνει την δυσκολία του αγώνα, δηλαδή ένας αγώνας 2.1 ή 1.1 είναι πιο δύσκολος απ ότι ο αγώνας 2.5 ή 1.5, αλλά όχι πιο δύσκολος από αγώνα κατηγορίας Pro Tour.
Όσον αφορά τις ομάδες χωρίζονται και αυτές σε κατηγορίες. Η κορυφαία κατηγορία ονομάζεται Pro Tour και εκεί υπάγονται 20 ομάδες. Η δεύτερη κατηγορία λέγεται Professional Continental και η τρίτη Continental. Αυτές οι δύο κατηγορίες ελέγχονται από κάποιες περιφέρειες, που σχεδόν παίρνουν το όνομά τους από την ήπειρο που υπάγονται. Δηλαδή υπάρχουν ομάδες της κατηγορίας Professional Continental και Continental από την περιφέρεια της Ευρώπης που ονομάζεται Europe Continent. Από εκεί και έπειτα υπάρχουν οι εθνικές ομάδες και οι ερασιτεχνικές (clubs). Σε αγώνα κατηγορίας 2.2 ή 1.2 και κάτω απαγορεύεται να πάρουν μέρος ομάδες Pro Tour, όπως και σε αγώνα κατηγορίας 2.1 ή 1.1 και πάνω απαγορεύεται να πάρουν μέρος εθνικές ομάδες, εκτός από το παγκόσμιο πρωτάθλημα και τους ολυμπιακούς αγώνες.
Στο ολυμπιακό πρόγραμμα η ποδηλασία δρόμου περιλαμβάνεται από τους πρώτους σύγχρονους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, με εξαίρεση το 1900, το 1904 και το 1908. Μάλιστα νικητής στην διαδρομή των αγώνων του 1896, που ήταν Αθήνα – Μαραθώνας – ποδηλατοδρόμιο Φαλήρου (σημερινό στάδιο Καραϊσκάκη) αναδείχτηκε ο Έλληνας Αριστείδης Κωνσταντινίδης. Ο ατομικός αγώνας δρόμου υπήρχε στο ολυμπιακό πρόγραμμα για όλους τους αγώνες μέχρι το 1912, ενώ το ομαδικό αγώνισμα δρόμου εντάχθηκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα από το 1912 μέχρι το 1956. Σε αυτό το αγώνισμα προσθέτονταν σε κάθε ομάδα ο χρόνος των αθλητών από τον ατομικό αγώνα. Το 1960 ο ομαδικός αγώνας δρόμου αντικαταστήθηκε από την ατομική χρονομέτρηση 100 χιλιομέτρων, αλλά και αυτό αποσύρθηκε από το ολυμπιακό πρόγραμμα το 1992. Εκείνη τη χρονιά στους ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης επανήλθε στο ολυμπιακό πρόγραμμα η ατομική χρονομέτρηση, μετά από 64 χρόνια απουσίας. Οι γυναίκες πήραν μέρος για πρώτη φορά το 1984 σε αγώνα αντοχής, ενώ από το 1996 πήραν μέρος και στην ατομική χρονομέτρηση.
Αναλυτικά οι αγώνες ποδηλασίας ως προς τύπο αγώνα:
Αγώνες Σιρκουϊ: Επαναλαμβανόμενη δράση μπροστά στα μάτια σου
Οι αγωνιζόμενοι παίρνουν μέρος σε μία κυκλική προκαθορισμένη διαδρομή, που μπορεί να περιλαμβάνει υψομετρικές αλλαγές, κάνοντας αρκετές στροφές σε αυτήν. Ξεκινούν όλοι μαζί και νικητής αναδεικνύεται αυτός -η που θα περάσει πρώτος -η την γραμμή τερματισμού. Η διάρκειά του δεν πρέπει να ξεπερνά τη μία ημέρα. Πρέπει να έχει μήκος από 10-25 χιλιόμετρα και η συνολική απόσταση μπορεί να ξεπερνά τα 200 χιλιόμετρα.
Κλασσικές διαδρομές: Ελευθερία, αλλαγή παραστάσεων, αισιοδοξία
Είναι αγώνες που γίνονται συνήθως από την μία πόλη στην άλλη, σε προκαθορισμένη διαδρομή. Είναι ο τύπος αγώνα που χρησιμοποιείται πιο συχνά, γνωστοί και ως αγώνες “point to point”. Οι αθλητές ξεκινούν από την εκκίνηση όλοι μαζί και νικητής αναδεικνύεται αυτός -η που θα περάσει πρώτος -η τη γραμμή τερματισμού. Το προφίλ της διαδρομής μπορεί να είναι ανηφορικό, επίπεδο ή μικτό. Είναι μονοήμεροι και μπορούν να φτάσουν τα 300 χιλιόμετρα.
Χρονομετρήσεις: επιμονή στην ένταση, διαφορετικά τεραίν
Οι αθλητές ξεκινούν τον αγώνα τους με διαφορά συνήθως ενός λεπτού από τον προηγούμενο και τον επόμενο (μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την διοργάνωση). Στόχος του είναι να καλύψει την συγκεκριμένη διαδρομή στο συντομότερο δυνατό χρόνο. Αν κατά τη διάρκεια του αγώνα φτάσει κάποιον άλλο, απαγορεύεται να τον ακολουθήσει ή να τον βοηθήσει. Η διαδρομή μπορεί να είναι ανηφορική, επίπεδη ή μικτή και δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για ξεκούραση. Είναι ο πιο απαιτητικός τύπος αγώνα, ωστόσο οι αποστάσεις δεν ξεπερνούν τα 60 χιλιόμετρα. Δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για ξεκούραση. Η ταχύτητα σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνά τα 50 χλμ/ω και οι ποδηλάτες χρησιμοποιούν αεροδυναμικά βοηθήματα τόσο στο ποδήλατο, όσο και στο ρουχισμό τους. Επίσης ομάδες των 2 έως και 9 αθλητών μπορεί να αγωνιστούν σε ομαδική χρονομέτρηση.
Γύροι: Ασταμάτητη δράση που υπερβαίνει τα όρια
Η διάρκεια ενός γύρου μπορεί να είναι από 2 έως 23 ημέρες σε μία προκαθορισμένη διαδρομή που αλλάζει κάθε χρόνο και μπορεί να φτάνει ακόμα και τα 3.600 χιλιόμετρα. Ο αγώνας είναι χωρισμένος σε κομμάτια διαδρομής που ονομάζονται ετάπ (που δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 21) και συνήθως οι ποδηλάτες αγωνίζονται σε ένα ετάπ κάθε ημέρα.
Η διαδρομή σε κάθε ετάπ ποικίλει ανάλογα με τον αγώνα, χρησιμοποιώντας σιρκουϊ, κλασσικές διαδρομές, με ανηφόρες, τερματισμούς σε ανηφόρα, επίπεδα ετάπ, χρονομετρήσεις ή και συνδυασμούς αυτών.
Σε κάθε γύρο υπάρχουν διάφορες κατηγορίες μικρότερων αγώνων που προσπαθούν οι αθλητές να διακριθούν και γι αυτό συμμετέχουν ποδηλάτες με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους (δηλαδή μπορεί να υπάρχει ένας αθλητής του σπριντ και άλλος ένας που έχει πολύ καλή αντοχή, ή είναι πολύ καλός στην ανηφόρα). Αυτοί οι μικροί αγώνες, μέσα σε έναν γύρο μπορεί να είναι από δύο ή ακόμα και να ξεπεράσουν τους 10. Συνήθως ο ρόλος τους είναι να ανεβάζουν το ενδιαφέρον των φιλάθλων, αλλά και των αθλητών αφού σε καθεμία από αυτές υπάρχουν και χρηματικά έπαθλα.
Αυτές οι κατηγορίες αγώνων θα τις χωρίζαμε σε δύο μεγαλύτερες. Η πρώτη μεγάλη κατηγορία είναι με βάση τον χρόνο (η χρονική διαφορά που υπάρχει μεταξύ των αθλητών στον τερματισμό του ετάπ, καταγράφετε και προστίθεται στον προηγούμενο συνολικό χρόνο. Ο αθλητής ή η ομάδα που έχει το μικρότερο άθροισμα προηγείται) και η δεύτερη με βάση τους πόντους που υπάρχουν στη διαδρομή (σε ενδιάμεσα σημεία ή στον τερματισμό ο αθλητής παίρνει πόντους, ανεξάρτητα με την χρονική διαφορά που θα έχει σε αυτά τα σημεία από τους υπόλοιπους. Ο αθλητής ή η ομάδα που θα έχει το μεγαλύτερο άθροισμα προηγείται).
Η πιο σημαντική κατηγορία είναι η γενική κατάταξη (GC). Οι αθλητές κατατάσσονται μετά από κάθε ετάπ και αυτός που έχει τον μικρότερο άθροισμα χρόνου προηγείται στην γενική. Αν προηγείται και μετά το τελευταίο ετάπ, χρίζεται νικητής του αγώνα. Υπάρχουν επίσης σχεδόν σε κάθε αγώνα και βαθμολογίες, όπως τα σπρίντ ανάβασης, τα σπρίντ ευθείας, η ομαδική κατάταξη κ.α..
Κάθε ημέρα όποιος αθλητής προηγείται σε καθεμία από αυτές τις κατηγορίες μικρότερων αγώνων, φορά και μία φανέλα έντονου χρώματος, έτσι ώστε να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους, σε ένδειξη αναγνώρισης. Οι φανέλες για τους ποδηλάτες έχουν πολύ σημαντική σημασία, και σε ορισμένες περιπτώσεις πολύ μεγαλύτερη απ ότι το τρόπαιο, ή το μετάλλιο.
πηγή : procycling.gr